Archive for the ‘Weblog’ Category
zaterdag, 1 januari 2011
Lieve Bobby,
Vandaag de derde nieuwjaarsdag waar je niet meer bij bent. Tijd gaat sneller dan mijn beleven. Met regelmaat kom ik mensen tegen die jou kenden en een heel verhaal afsteken over de dingen die ze met je beleefd hebben. Grappig. Hierdoor heb ik het idee dat je “met ons meeleeft”, je komt regelmatig terug in gesprekken of anekdotes en van enkele vrienden en vriendinnen van jou krijgen we met regelmaat een kaart. Erg bijzonder.
Kjeld en ik genieten volop van het leven en het gaat goed met ons, ook door de lieve mensen om ons heen, enkelen in het bijzonder. Wat ons betreft wordt 2011 een liefdevol, gezond en relaxt jaar. Proost daar op je wolk en geniet. Dikke zoenen van Kjeld en Simone
zaterdag, 6 november 2010
Hoi Kerel,
van harte gefeliciteerd.
Do & Michaël
donderdag, 1 juli 2010
Ha lieve Bobby,
Vandaag laten we weer even van ons horen al kom je elke dag terug in een gesprek, een grap, eten we iets dat jij veel lekkerder maakte. Kjeld draagt nog steeds al je kleren en deze zomer kan hij je zwarte zomerjack aan dus hij is super trots. (Overigens loopt hij ook in je legerjas met B. Smit op zijn borst). Natuurlijk is 1 juli 2008 een datum die we nooit zullen vergeten maar we hebben het juist steeds meer over de Bob van vroeger. De mooie en leuke momenten. Vaak klinkt hier; “weet je nog toen Bob….”vul maar in. Volgens mij hang je hier ook vaak rond en geniet je gewoon mee.
Voor vandaag: Proost. Voor je moeder en voor jou, Bob, een dikke zoen van ons.
woensdag, 14 oktober 2009
maandag, 28 september 2009
Lieve Bob,
Inmiddels zijn we enkele weken verder nadat we je uitgestrooid hebben op jouw plek in Florence.
Ik heb me anderhalf jaar, vanaf de dag dat jij deze plaats uitgezocht had, zorgen gemaakt of het allemaal wel zou lukken.
Het park is goed beveiligd, incl. scan en bagagecontrole, dus hoe moesten we jou daar ongezien binnen krijgen?
Jij was heel helder: ” Daar wil ik uitgestrooid worden. Zie maar hoe je het doet. Succes er mee”.
De opdracht was helder.
Met de hele club hebben we het er vaak over gehad omdat iedereen jouw laatste wens wilde vervullen.
Er zijn contacten geweest met mensen die bij de douane werken om tips te krijgen maar het bleek eenvoudiger dan we dachten.
Tom, Neus, Franc en Marco zijn vooraf een dag naar Florence gegaan en ze hebben naar alternatieve mogelijkheden gekeken en die bleken er te zijn.
Door hun goede voorbereiding stonden we op 07 – 08 – ’09 zo binnen.
Toen we de bocht om waren, uit het zicht van de entree, klonk er een luid: YES!!!!
Het was ons gelukt: Jij was op het park en nu konden we je laatste wens vervullen.
We hebben op het grasveld, in de schaduw voor het beeld want het was bloedheet, muziek geluisterd.
Franc had de muziek van de uitvaart op zijn telefoon staan en, aangesloten op een box, klonk dit perfect.
Iedereen was in gedachten bij jou, de sfeer was relaxt.
Het laatste stukje van de cirkel gingen we daar afronden.
Iedereen was er voor naar Italië gekomen. Zo bijzonder.
Ik weet zeker dat je er bij was en trots en vol liefde het schouwspel hebt waargenomen.
Op een gegeven moment was het tijd om in actie te komen.
Met Tom, Hedwig, Mandy en Kjeld zijn we naar de plek gelopen waar je moeder uitgestrooid is.
Je was er bij en hier hebben we even gezeten.
Toen we terugliepen naar het grasveld kwam de groep in beweging en voorzichtig zijn we, door de bosjes, naar het grasveld gegaan achter jouw beeld. Iedereen zocht een plekje uit.
De zon straalde door de bomen. Het was zo vredig.
Samen met Tom en Kjeld heb ik je as uitgestrooid, zoals je wilde, voor de steen en de boomstronk.
Ik heb een handje as over de steen en de boom gegooid.
Daar lig je dan, precies zoals jij dat gewenst hebt.
De cirkel is rond, Bob. Het is klaar.
Tom toverde een pakje Brandaris uit zijn rugzak. Jouw merk met rode rizla. Hij heeft het op de steen gelegd. Voor jou.
We moesten er allemaal erg om lachen.
Het maakte het plaatje compleet.
We zijn nog even bij je gebleven en op een gegeven moment was het genoeg.
Jij lag daar, zoals je wilde, en wij zijn gegaan.
Beneden hebben we een borrel op je genomen.
“Op Bob”, het is gelukt.
Opgelucht en met een goed gevoel hebben we je daar achtergelaten.
Geniet Bob, van het zonnetje en van de rust.
Ik ben zo blij dat het gelukt is.
Heel veel dank aan iedereen die er mede voor gezorgd heeft dat de cirkel nu rond is.
Kus, Simone
vrijdag, 14 augustus 2009
Foto’s van Tjeerd Henstra
zaterdag, 8 augustus 2009
Alles is goed verlopen en Bob heeft een mooie plek.
vrijdag, 7 augustus 2009
Hé Bob!
Ik hoor dat je in Italië ligt. Hopelijk zie je daar nog veel moois voorbij schuiven ;-) Geen verkeerde plek om uitgestrooid te worden!!
x
woensdag, 1 juli 2009
Het is inmiddels 1 juli kwart voor 9. Eigenlijk wil ik niet meer aan dit tijdsstip denken. Een toch heftige ervaring, waar ik van te voren misschien te makkelijk over heb gedacht. Maar toen je ons vroeg je te vergezellen, hebben we dat voor jou gedaan. Er even over nagedacht, maar voor jou toch meteen ‘ja’ beslist. Zo veel respect voor jouw beslissing. Wie zijn wij dan, om te zeggen dat we je niet bij willen staan. Het laatste wat we samen kunnen doen. Een heel bizarre ervaring, maar zo fijn dat je het vroeg.
Noorderhaven en Bob, dat is voor ons 1. Jij bent er niet van te scheiden. Dat blijkt meteen uit alle verhalen die René en Peter nog zo mooi kunnen verwoorden. Een figuur apart, maar om van te houden. En het ‘oude Noorderhaven’. Dat bij jou een zó een speciaal plekje heeft. We kunnen dat zo goed voorstellen en met je delen.
Je hebt een Bob van vóór Simone en een Bob van ná Simone. En die Bob van ervoor zijn wij. En niet allen Michaël en ik vanzelf. Maar René, Peter, Hennie, Jeanette en Paulina en weet ik veel wie nog meer. Zo blij zijn we geweest met je afscheid op miniro(c)k met zoveel ‘oude’ bekenden. Helemaal jouw feestje, wat een afscheid. Om je de waarheid te zeggen, heb ik (ik denk wel ‘wij’ ) daar die avond al afscheid van je genomen (eigenlijk al in Bergen). Op 1 juli kon ik (laat ik voor mezelf spreken) echt mijn gevoel niet kwijt met mensen van ná Noorderhaven. Ik kon ook niet bij je in een tentje slapen naast je kist, zonder deze mensen van Noorderhaven. Het was helemaal klaar. (Michaël ging met me mee naar huis, maar die kwam de volgende morgen heel vroeg weer terug, om de hele reis af te maken).
Afgelopen donderdag was mini ro(c)k een jaar later. We hopen dat je er wat van mee hebt gekregen. Een vaatje rosé ging weer mee. We konden het met 1 vaatje af zonder jou ;-) Er is weer over je gesproken, op je geklonken en geen
mini ro(c)k zal meer, zijn zonder nagedachtenis aan dit afscheid.
We hopen dat je nog regelmatig langs komt (behalve op zolder). Vergeten word je niet, gespreksstof blijf je altijd. En er zal altijd een kaarsje voor je branden.
Bob, we zien je weer. Maar hopenlijk pas over een hele tijd.
kus Michaël en Do
woensdag, 1 juli 2009
Lieve Bob,
Vandaag is het weer 1 juli.
We zijn een jaar verder.
De laatste weken en zeker de laatste dagen denk ik regelmatig terug aan vorig jaar rond deze tijd.
Wat een bizarre tijd is dat toch geweest maar vooral zo mooi en vol liefde.
Ik vroeg Kjeld gister: “Als je aan 1 juli terugdenkt, wat denk je dan”?
“Dat het zo’n gezellige dag was”, zegt hij.
Dat hebben we goed gedaan, Bob, als dat is wat hij meeneemt in zijn leven.
Kjeld is trots op je, dat merk ik aan alles.
Tijdens de laatste Mooi Weer Spelen heeft hij rondgelopen in een oud MWS T-shirt van jou.
Elke dag kom je terug in zijn leven. Wanneer er een film uitkomt zegt hij:”Die had Bob wel willen zien”. Hij leest ook kookboeken en benoemt de gerechten op waar jij ons mee zou verwennen. Hij draagt je kleren en schoenen en geniet van jouw muziek.
Maar alles vol trots, vol liefde en met humor.
Hij is over naar de derde maar met zijn hakken over de sloot.
“Komt goed”, hoor ik al weken en hij schenkt me zijn lieve glimlach.
Hij lijkt zoveel op jou, mooi maar oh oh, ik heb af en toe het gevoel dat ik jou hoor. Dat worden leuke jaren met een puber met jouw levensvisie!!!
De bijzondere manier waarop jij afscheid hebt genomen van het leven maakt dat Kjeld en ik ook weer verder konden.
Precies zoals jij dat wilde en zoals we afgesproken hebben.
De eerste weken zijn raar. De hectiek valt weg maar de wereld draait gewoon door.
Onze levenslust kreeg weer ruimte. Alle lieve mensen om ons heen zijn er voor ons gebleven.
Eindeloos geduld hebben ze, onvoorwaardelijk, en dat is echt een rijkdom.
Zowel Kjeld als ik genieten weer. We zijn gelukkig en het leven lacht ons toe.
Ik weet dat je trots bent op ons en ons dit geluk gunt en daarom genieten we er openlijk van.
Vandaag komen alle lieve mensen, die er vorig jaar ook waren op 1 juli, hier weer samen.
We gaan Daube maken en lekkere hapjes en vanavond om 20.45 uur nemen we een borrel op jou!!!
Omdat we trots zijn op je, met liefde, humor en trots aan je denken en weten dat jij, ergens op een mooie plek, ook het glas heft.
We hebben het goed gedaan, Bob.
Blijf genieten, dat doen wij ook.
Het leven is zo mooi.
Kus, Simone
